Κατά την πρόσφατη απόρριψη από το Σ.τΕ. της αίτησης για αναστολή του νόμου Σουφλιά περί εκτροπής, αποκαλύφθηκε η ανορθολογική διαχείριση από το κράτος των περιβαλλοντικών- κοινωνικών ζητημάτων. Η βουλή χωρίς καμία αρμοδιότητα* ενέκρινε κατά πλειοψηφία (2006) τους περιβαλλοντικούς όρους για το έργο της εκτροπής του Αχελώου. Η έγκριση περιβαλλοντικών όρων μπορεί να γίνει από τις κοινωνίες που ζουν στο περιβάλλον μέσα από αμεσοδημοκρατική διαδικασία στην οποία να συμμετέχει όλη η κοινωνική διαστρωμάτωση: Οι αγρότες, οι επιστήμονες, οι άνθρωποι της παιδείας, οι άνθρωποι των τοπικών αγορών. Καμιά σοβαρή επιστημονική τοποθέτηση δεν εγκρίνει ένα έργο τέτοιας παρέμβασης. Η βουλή είναι χρεωμένη με την πολιτικάντικη διαχείριση του περιβάλλοντος και με γνώμονα την διαπλοκή. Επειδή η πλειοψηφία των βουλευτών έχει τάξει στους ψηφοφόρους και τις εταιρείες την εκτροπή του Αχελώου γίνονται τα πάντα για να συμβεί το πιο καταστροφικό εγχείρημα στην ποτάμια ελληνική φύση. Δεν σημαίνει τίποτα το δικαίωμα μιας κυβέρνησης ή κάποιων κομμάτων να νομοθετούν όταν δε νομιμοποιούνται για αυτό στην κοινωνία. Η εκτροπή του Αχελώου με το φράγμα της Μεσοχώρας μπορεί να είναι το στολίδι στο πακέτο πώλησης της ΔΕΗ που ελέγχει το νερό των περισσότερων σημαντικών ποταμιών της Ελλάδας. Καμιά κοινωνία δεν έχει διάθεση να πουλήσει τα ποτάμια της. Καμιά κοινωνία δεν έχει διάθεση να πουλήσει το φυσικό περιβάλλον της. Όλοι αυτοί που ζουν γύρω από τον Αχελώο, από τις πηγές του μέχρι τις εκβολές του, όλοι αυτοί που ζουν τη σύγχρονη επίθεση στα ποτάμια (Άραχθος, Ερύμανθος, Λούσιος κλπ). Αυτοί που διεκδικούμε το κοινωνικό δικαίωμα στο νερό έχουμε λόγους σοβαρούς να αντιπαρατεθούμε στην πολιτική και οικονομική εξουσία. Αυτοί δεν έχουν τίποτα σοβαρό να υπερασπιστούν. Μόνο την εκλογική τους ανακύκλωση και τα υπέρογκα κέρδη των εταιρειών. Δε θα δώσουμε λοιπόν ούτε μια σταγόνα νερού στα ανορθολογικά τους σχέδια. Η κορύφωση των φετινών εκδηλώσεων ενάντια στην εκτροπή είναι στη Μεσοχώρα στις 24-25-26 Αυγούστου. Στις 26 την Κυριακή διαδηλώνουμε στο φράγμα της Μεσοχώρας, το φράγμα της ντροπής. Από αυτήν την μέρα και μετά όλοι θα μιλούν αλλιώς για την εκτροπή. Αφού η κοινωνία για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια(1985) στη βάση των έργων θα διαδηλώσει ενάντιά τους. Αυτή η καινούργια κίνηση διαφέρει στο ότι έχει πανελλαδική συμμετοχή. Στον σύγχρονο πόλεμο του νερού από τη μια μεριά είναι η κοινωνία, από την άλλη το κράτος και οι εταιρείες. Όμως όλο και πιο πολλά μάτια βλέπουν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
*αρκετοί βουλευτές (όπως ο Στέφανος Μάνος) βεβαίως υποστήριξαν ακριβώς αυτό κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου το 2006
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ
ΚΑΘΕ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑ
